Vakantie Veluwe 2021
Vakantie Veluwe Miggelenberg, Eekhoorns, vogels, konijnen en wildzwijnen volop in de buurt van het park en het huisje:
Vrijdag 24-09-2021: Heenreis en verkenning van de omgeving:
Om 8 uur begint de eerste vakantie dag al lijkt het bij mij thuis niet op vakantie. Maar alle benodigdheden bij elkaar zoekend kriebelt het toch al wel. Het allerbelangrijkste is altijd weer het fotomateriaal als dat niet meegaat is het plezier bedorven van het ter plaatse registreren en het achteraf nagenieten. Vertrek om 14:00 uur en 2 en een half uur later zijn we op park Miggelenberg. Het kriebelt nu al stukken meer maar toch moet eerst alles uitgepakt en op zijn plek gezet en het bed opgemaakt.
Dan zoals het elke man betaamt de omgeving verkennen. Opvallend achter het huisje is een konijnenhol, zouden daar konijnen huizen ? Een eekhoorn struint verderop wat rond en vlak bij het huisje een konijn. Wie bespied wie ? Het is in ieder geval voor de dieren de kat uit de boom kijken wat ons betreft want dichtbij komen ze nog niet. Dus wij kijken de eekhoorn nu in ieder geval nog niet uit de boom daar blijft ie tot hij meer aan ons gewend is. Vlaamse gaaien vliegen af en toe krijsend rond en de boomklever laat zich ook horen door het getjirp van de boomspinkhanen heen net als de kuifmees. De jonge appelvink in het topje van een dennenboom zwijgt en poseert.
De verkenning van de omgeving gaat verder via een pad richting een zandverstuiving vlak voor het huisje. Een aantal zandverstuivingen volgt elkaar op. Dan kom ik op een aantal paden door het bos in een gemengd bos met onderbegroeïng van bosbes en eikvaren. Op het blad van de grote klis ligt een eenzame eikelnoot in zijn omhulsel maar al bruin. Geen goede voedingsbodem dus hij moet er met een regenbui of windstoot vanaf geblazen worden om uit te groeien tot een over 200 jaar stervend exemplaar, maar zoals het nu lijkt gaat er geen begin komen aan zijn leven. Een vliegden lijkt een berk te kussen en op een groot grasveld staat nog een vliegden alleen te zijn. De vliegden en de berk mogen dan niet alleen zijn tot een huwelijk zal het nooit komen zowel qua soort als qua boomtype, den ten opzichte van loof en qua kleur donker ten opzichte van wit. Dus de eenzame vliegden kan gerust zijn dat hij ondanks zijn eenzaamheid genoeg ruimte heeft.
Zaterdag 25-09-2021: Een mountainbike tocht op de grens:
Om 8:30 opgestaan en de eerste opvallende waarneming is die van een eekhoorn die de zithoek tafel buiten bezoekt dus heel dichtbij het raam. Hij komt water drinken uit de kleine plasjes die op de tafel liggen.
Om 9:45 vertrekken we op de mountainbike voor een rit van 51 km. Het gaat in het begin vlot voor mijn gevoel net iets te vlot, alhoewel de benen na een tijdje lekker vol gaan zitten. Dit komt door de kleine klimmetjes die het tempo iets dimmen maar waar ik toch goed in ben en beter omhoog kom dan mijn broer. Toch blijft het door het snelle begin tempo iets op de grens zitten. Het is een beetje het gebrek aan training. Het gaat voor het overgrote deel over brede zandpaden, single trackjes en slingerpaadjes zijn er niet veel. Af en toe zijn er hele mulle stukken waar ik met mijn 29er beter doorheen kom dan mijn broer met zijn 27er. Nadat we een krijsende havik voorbij zijn gereden wordt het tijd voor een rustpauze met water en muesli repen. We steken daarna de weg over en komen op het kroondomein waar we al snel langs radio Kootwijk rijden. De benen beginnen nu op te spelen zoals zo vaak bij deze afstanden het mellkzuur zorgt voor zweepslagen en pijnlijk bovenbenen. Veel drinken zou moeten helpen maar ik heb al 2 liter water op bijna. Na 51 km een calorie verbruik van 3032, 2 en een half uur gefietst maximale snelheid 37,5 gemiddelde snelheid 21 km 401 m geklommen en 386 m gedaald maximale hoogte 96 meter komen we terug op het park. Dan een douche en bouillon drinken om de zouten weer aan te vullen.
Zondag 26-09-2021: Bij het Deelense woud gaan we voor de heide maar die krijgen we maar niet te zien:
Het regent deze morgen en het is door de bewolking donker in het bos dat het huisje omringd. 3 eekhoorns zitten in een carousel rond de bomen achter elkaar aan te sprinten. Af en toe gaat het over de grond en dan weer boomklimmend. De tafel van de zithoek wordt ook vaak bezocht daarop ligt een plas water waar ze uit drinken. Dat is natuurlijk een buitenkans zo dichtbij en in spiegelbeeld maar eigenlijk fotografeer je ze liever in een natuurlijker setting. En dat lukt ook beeldvullend uiteindelijk met het zonlicht in de achtergrond de grote pluimstaart oplichtend.
En waar eekhoorns zijn vaak ook vlaamse gaaien. De slimme vogels houden de eekhoorns in de gaten om te kijken waar die hun gevonden buit verstoppen en als de eekhoorn gevlogen is vliegt de vlaamse gaai op z’n verstop plek af en pikt de verstopte buit in. Vervolgens verstopt hij die soms ook weer opnieuw daarbij soms gadegeslagen door een andere vlaamse gaai, niet de eekhoorn die bekommerd zich niet om de gaai, wel om andere eekhoorns overigens.
Ze doen soms net of ze iets verstoppen als er een andere eekhoorn in de buurt is. Nog meer boombewoners zijn te bewonderen in de vorm van de grote bonte specht en de boomklever. Het zijn soorten die af komen op gestrooid voer, soms moet je als fotograaf het geluk een handje helpen. Is dat erg, ik denk van niet, hier in september halen we ze misschien beter de winter door doordat ze meer voorraden aan kunnen leggen en de onderlinge concurrentie is er misschien ook nog minder door.
’s Middags gaat het in de auto richting het Deelense woud bij Groenendaal. De voettocht start in het bos dat vol staat met uitgebloeid vingerhoedskruid en jakobs kruiskruid. Dan slaan we linksaf langs de rand van wat heide zou moeten zijn, maar door het alom tegenwoordige pijpenstrootje is er geen heide te zien. Dan slaan we rechtsaf de heide op en omdat het hier iets kaler is, zien we heide in bloei.
We komen wat heivlinders tegen en de kleine vuurvlinder. Er staan melkzwammen en rechts van het pad in een dode boom zit een torenvalk. Hij heeft iets in zijn poot dat hij naar z’n snavel brengt. Ik vermoed dat hij libellen uit de lucht plukt en die in de boom zittend op eet. Hier staan wat verspreide eiken waarvan een aantal hun einde al hebben gevonden en plat op de heide liggen. Hun functie nog niet ten einde want zolang ze daar nog liggen vormen ze voedsel voor zwammen en beschutting voor dieren. Al het opgeslagen voedsel gaat terug in de kringloop van het leven van andere organismen. Een overschot, want hoewel de boom zijn voedsel uit de grond betrekt, betrekt hij natuurlijk ook energie uit zonlicht dat hij omzet in suikers. Op die manier raakt er steeds meer materie opgeslagen op de aarde omdat de boom CO2 opslaat. Onder een van de eiken ligt een eenzame schotse hooglander in de schaduw.
Naast het pad staat grondster volgens Obsidentify een zeldzaamheid. Zo gaan er steeds meer tools mee de natuur in: fototoestel, smartphone, smartwatch, GPS, zodat als je het even niet weet je uit de ongewisheid gehaald kunt worden door een app op je smartphone. Obsidentify en als die het niet weet dan weet misschien Google lens het wel, je dikke veldgidsen kunnen dus thuis blijven en zo verspreid de smartphone kennis. Geen gesjouw, geen geblader, soms vervloek je al die nieuwigheden, maar deze tools zijn toch op een bepaalde manier een zegen. Dan slaan we weer af richting het bos, maar dit is veel minder dicht en bestaat voornamelijk uit den met ondergroei van blauwe bosbes en krenteboompjes. Na de volgende afslag is de grond heel erg omgewoeld door wilde zwijnen, dit brengt variatie in de begroeiing die er weer op volgt en brengt zaden boven die te diep onder de grond zaten. Pioniersoorten kunnen hiervan profiteren omdat de grond kaal is. Even verderop drinkt een grote bonte specht uit een poel die ontstaan is door het gewoel van de wilde zwijnen. Terug op het hoofdpad zijn we snel weer bij de auto.
Maandag 27-09-2021: Ook de Hoogbuurlose kijkwand heeft zo zijn Corona beperkingen, het bos niet:
De morgen begint bewolkt dus ik besluit te gaan lezen. Hoewel het in de middag niet veel meer opklaart gaan we toch maar naar de wildkijkwand van Hoogbuurlo. Daar aangekomen blijken er Corona restricties te zijn, maar die gelden alleen voor de avond. Met een QR code kun je je aanmelden voor de avond. En het lijkt wel of ook het wild zich aan de Corona restricties houdt want ze zijn er niet, hoewel een half uur geleden wel. Dan maar naar het bos aan de overkant van de weg. Er is een beukenlaan waar een zandpad zich stijgend en dalend doorheen meandert.
Op de alom tegenwoordige gele aardappelbovisten en een enkele kleine porselein zwam na zijn er niet veel paddenstoelen te zien. Een goed mastjaar was het wel voor de beuken want overal liggen stapels beukennootjes. In het voorjaar zullen de jonge boompjes als paddenstoelen uit de grond schieten. We lopen rechtdoor maar het pad houdt hier op dus terug en rechtsaf geslagen.
De roodbruine slanke amaniet staat hier dan toch nog evenals de gele knol amaniet beide zijn vaak te zien en staan vaak tussen de strooisel laag van een boom.
Dan vinden we op het pad een slakrups, een kleine bolle groene rups met een gele streep over de zijkant en oranje stippen in de zijlijn voor de rest heeft hij allemaal witte stippen. Slakrupsen komen voor op eik en beuk, dus hij is hier op z’n plek.
De vermilioen houtzwam is een oranje zwam die op afgevallen takken leeft, hij heeft afwisselend oranje en witte ringen. Via een klein kruip door sluip door paadje komen we op de Hoogbuurlose heide terecht. De heide staat in bloei en er staan verspreid jeneverbessen struiken die van boven uiteenvallen. Verder is de heide nogal wat vergrast. Een probleem dat bij veel heide gebieden speelt.
We lopen het bos weer in en komen langs een schuur met rieten dak.
Even verderop siert een platte tonderzwam een beuk op met zijn groen, bruin en wit. Voor de beuk betekent dit het einde, waarschijnlijk was hij toch al verzwakt en aan de oudere kant.
Een grote, witte boerderij gaan we links aan voorbij voordat we weer bij de auto zijn.
Dinsdag 28-09-2021: Veluwezoom rit, single tracks met steile klimmetjes en snelle afdalingen richting de Posbank en er aan voorbij op dezelfde wijze:
Eerst even de Facts: De totale afstand was 50 km met een calorie verbruik van 3086 kcal, de maximale snelheid in de afdaling was 42,9 km/h, gemiddeld haalden we 19,4 km/h, het was 435 meter klimmen en 437 dalen, de maximale hoogte was 106 meter.
Deze morgen naar Groenedaal gereden om de Veluwezoom mountainbike rit te rijden. Deze rit is veel afwisselender dan die van afgelopen zondag. Er zijn veel meer single trackjes en klimmetjes. Het begint voortvarend het is hier veel meer en veel steiler klimmen en in de afdaling gaat het af en toe zo snel dat het bochtenwerk niet makkelijk is, dus concentratie troef. Op de Posbank is het tijd voor een rustmoment en een aantal foto’s. In rap tempo gaat het dan weer verder, zo rap dat het eigenlijk niet goed te doen is om alles in je op te nemen. Dan komen we aan een stuk van de route waar we al eens eerder zijn geweest in een vorige vakantie hier staat een hele rij berken opgesteld naast en achter elkaar hetgeen met de witte bast een leuk effect geeft. Ze zijn hier ooit allemaal rond dezelfde tijd gepoot want ze zijn ongeveer even dik en dus even oud. Zo nu en dan zijn er afstekers op de route die met rood zijn aangegeven en die over technisch moeilijker stukken gaan.
’s Middag gaan we naar de heide om edelherten te spotten, maar alles dat we krijgen te zien zijn schotse hooglanders en die burlen niet en vechten ook niet om hun harem al zullen we op een volgende tocht er twee zien vechten. En ter compensatie krijgen we toch nog wat damherten te zien, niet burlend en niet vechtend natuurlijk. 4 kleine vuurvlinders zitten op Jakobs kruiskruid en een biefstuk zwam is bezig een boom van zijn levenssappen te ontdoen en daarmee zijn leven te bekorten. Achter het huisje zijn er 2 konijnen bij het konijnenhol, ze vinden het tijd worden om het hol op te zoeken zeker want eerder hebben ze wel gezien maar nooit eerder bij het hol. Misschien worden de nachten te koud.
Woensdag 29-09-2021: Een verregende dag levert toch nog een kapitaal hert op:
De dag begint met regen die tegen de middag ophoud zodat we naar de wildwand kunnen wandelen. 
Heel in de verte staat een kapitaal hert af en toe te burlen voor een leeg toneel want hindes zijn er niet. Voor ons zal hij de show niet opvoeren dus misschien hoort hij in de buurt een ander edelhert burlen. De wilde zwijnen verschijnen ook weer op het toneel, die worden hier gevoerd zodat mensen ze kunnen begluren.
Af en toe zijn ze behoorlijk dicht bij de wand. Verder zie je hier nog raven en hoor je hier de zwarte specht die vlak naast het pad zijn nest heeft in een beuk. Hij laat zich in alle rust fotograferen vanaf het pad. 
Maar zwart tegen het zwart van de achtergrond dat is een lastig onderwerp voor een fotocamera. Het edelhert besluit ver weg te blijven staan en verdwijnt tussen de bomen dus wij verdwijnen ook maar en net op tijd want als we bij het huisje zijn begint het te plensregenen.
Donderdag 30-09-2021: Het Renkumse beekdal aan het uiteinde van het Veluwe plateau heeft veel te bieden dankzij het gezuiverde kwel water van de Veluwe:
Het Renkumse beekdal is een beekdal dat veel in gebruik is geweest voor de landbouw en de papier- en rubberindustrie, hiervoor zijn in het verleden delen van het beekdal opgehoogd. Begin 21e eeuw is het beekdal weer in ere hersteld en is de industrie verdwenen. Hiermee is een verbindingszone voor het wild gereed gekomen die het mogelijk maakt om via deze verbindsingszone de Rijn te bereiken. Er wordt door Staatsbosbeheer gewerkt aan verschraling en vernatting. Er zijn 3 beken die door het dal lopen. Langs de Molenbeek en de Oliemolenbeek loopt een pad dat zicht geeft op de beken en er is een vlonderpad dat het hele beekdal overspant. We starten de route bij het bezoekerscentrum en komen als snel langs het everwijnsgoed een cultureel bezoekers centrum in een oude boerderij. De Molenbeek is niet diep, het water is helder en bodem is van wit zand en af en toe compleet bedekt met een bruine laag dennennaalden. Het staat af en toe vol met witte waterkers en menig roodborstje dat we op onze tocht tegenkomen poseert mooi zodat er mooie beelden van te maken zijn.
Aan de overkant van de weg waar het beekdal verder loopt is een meer. Er lopen koeien te grazen in een natuurgebied met op de achtergrond de toren van de kerk van Renkum. Net voor we de weg oversteken zien we een raaf in een spar zitten. Raven rukken na een hele tijd van bijna afwezigheid weer op ze hebben zelfs Friesland al weer bereikt, waar je ook wordt getrakteerd op hun karakteristieke roep. Het is een roep om van te genieten en een waarbij je je kunt voorstellen dat ze de kraaiachtigen tot de zandvogels rekenen. Al heeft het met zang niets te maken het klinkt in ieder geval zo leuk en karakteristiek dat je er van kunt genieten. De eekhoorns en konijnen zijn zoals elke dag weer van de partij bij het huisje en bij de wildwand is weer het kapitale edelhert te zien.
Vrijdag 01-10-2021: Wit, kantelen, grachten en waterwerken vormen het centrale deel van landgoed Staverden:
Als je landgoed Staverden ziet dan snap je de titel meteen, het wit spat je tegemoet van het Heerenhuis en de achterliggende kerk en het weerspiegeld in de gracht eromheen contrasterend met de weerspiegeling van de omringende bomen die bijna zwart overkomen. Het Heerenhuis heeft veel kantelen en de gracht deponeert zijn water via een waterval in een stroompje dat richting een waterrad loopt dat het water het gebied in pompt. Rondom het Heerenhuis staan veel bomen vooral beuk en berk die het contrast tussen wit en donker nog versterken. De gebruikelijke rhodondendron fleurt het geheel op zodra deze in bloei staat.
We lopen een stuk door een deel van het park er is qua planten niet veel dat in bloei staat want het is herfst. Dat weet de herfstleeuwentand ook want die staat wel in bloei. Herfstleeuwentand wordt ook wel vertakte leeuwentand genoemd en bloeit niet alleen in de herfst maar ook al in het voorjaar dus hoe toepasselijk het hier nu ook is de naam is misleidend, vertakte leeuwetand is dus de betere want dit klopt de bloeistengel vertakt zich naar elke bloem toe. Verder staat hier nog altiijd jakobs kruiskruid in bloei, hij is berucht om zijn vermeende giftigheid waarmee hij vooral paarden zou hebben vergiftigd. Omdat hij ook in weilanden voorkwam werd hij door boeren bestreden met onkruid verdelger. Het vee weet echter van de giftigheid van deze plant, want het graast er gewoon omheen ook de paarden. Het probleem ontstaat zodra er wordt gemaaid en de plant in het maaisel terecht komt. De dieren herkennen dan de plant niet meer in het voer en eten het gewoon op. De wittekwikstaart die we hier tegen komen hoort echt bij dit toneel van zwart/wit. Verder zien we nog boomklevers en we lopen langs een hoornaar nest in een gat in een boom. Dat hoornaars per definitie niet echt agressief zijn blijkt uit het feit dat wij in alle rust foto’s kunnen nemen, ze nemen nauwelijks notitie van ons en vliegen af en aan.
Wespen moeten uitgelokt worden door paniekerend gedrag door om je heen te slaan dan worden ze agressief en gaan steken. We staan op een meter of minder afstand en er is niks aan de hand. Ze zien er een stuk groter uit dan normale wespen en dat maakt dat ze een slechte naam krijgen omdat men van wespen weet dat die steken en deze is nog veel groter AAAAAAhhh…..
’s middags gaan we vanaf het park richting de heide die naast het park ligt. Deze heide is behoorlijk vergrast met pijpenstrootje, pijpenstrootje dat het goed doet op de stikstof depositie vanuit de lucht en op nattere heide. Maar de laatste tijd lijkt het alsof Pijpenstrootje op elk soort heide en ook veen de overhand neemt. Alleen rigide begrazing kan dan helpen waarbij schapen de heide deel voor deel afgrazen zoals een herder dat doet maar ook zonder herder kan door een deel af te rasteren en het af te rasteren deel steeds te verplaatsen. De heide wordt omzoomed door bos vooral den maar ook eik en veel ondergroei van Amerikaanse vogelkers. Deze struiken creëren een situatie waarin andere struiken en ondergroei niet meer plaats kan hebben omdat het gevallen blad bepaalde stoffen bevatten waardoor andere planten geen kans meer krijgen om op die plekken te groeien. Een invasieve exoot die op die manier zijn eigen niche creëert en in stand houdt.
Zaterdag 02-10-2021: Veel pijpenstrootje, karakteristieke bomen, veldleeuweriken en wespspin coconnen op de Deelensche Woudster heide:
Vandaag 2 keer naar het Deelensche Woud en dan wel de heide wel te verstaan. We gaan er naar toe om de edelherten te zien die hier zouden moeten zijn maar al lopend komen we er achter dat we eigenlijk al te laat zijn want allemaal vroegere wandelaars komen ons tegemoet. We lopend de groene en de blauwe route. Het staat hier in het begin vol met pijpenstrootje en er staan een aantal heel karakteristieke eiken met de onderste takken bijna tot aan de grond reikend. Er staan hier heel veel karakteristieke bomen ook dode.
Veel veldleeuweriken zijn er te zien, dat is een geluk want ze zijn er niet veel meer. Vroeger zag men ze bijna overal in de weilanden en op de heide kwinkelerend hoog in de lucht totdat je ze bijna niet meer zag. De grootste bloei van de heide is al achter de rug dat is duidelijk te zien, augustus is de maand bij uitstek om dit te zien. We ontmoeten 2 vrouwen van natuurmonumenten te paard en vragen naar de edelherten, maar die zouden zijn op de plek die wij vanmorgen iets vroeger zijn door komen lopen. We lopen verder en slaan rechtsaf terug naar het beginpunt. Hier zijn in de heide heel veel cocons van de wespspin te vinden. De wespspin is een sterk oprukkende soort uit zuidelijker streken die inmiddels ook Friesland al heeft bereikt en soms net zo talrijk wordt als de kruisspin. Zelf vind ik het een van de mooiste spinnen van Nederland. Hij heeft een zwart/geel/wit banden patroon op het achterlijf net als bij een wesp. Hij wordt ook wel tijgerspin genoemd, maar wespspin is meer ingeburgerd en ook meer van toepassing. Het vrouwtje bewaakt de cocon een tijdje, de cocon blijft de hele winter hangen en in het voorjaar komen de jonge spinnetjes uit, het zijn er honderden. Ook hier staan weer heel karakteristiek bomen de meeste dood trouwens. Een rups van de roodbonte heidespanner hangt in de struikheide struiken. Groen met witte strepen.
Een kleine vuurvlinder zit op herfstleeuwetand, ook een soort die je af en toe wat vaker ziet. Op de terugweg stuiten we nog op twee stieren van de Schotse Hooglander de een wat jonger dan de ander en dan als we bijna terug zijn bij de parkeerplaats wordt ons de weg versperd door twee stoeiende stieren, je hoort het geklonk van de horens als ze tegen elkaar stoten. Het is niet echt serieus het is wat stoten en duwen. Als het gevecht over is komt een van de stieren in onze richting geslenterd.
Even denken we dat wij het doelwit zullen worden maar hij stopt bij een waterpoel op het pad, het gevecht had hem blijkbaar dorstig gemaakt. Dus dan maar gewoon er langs lopen en ja hoor het komt allemaal goed.
In de middag gaan we naar een ander deel van de heide van het Deelensche woud. Dit heide gebied licht op een heuvel en is erg vergrast, onder in het dal bloeit wat meer heide, het is een vrij groot heidegebied. Ook hier hangt alles weer vol met cocons van de wespspin.
Zondag 03-10-2021: Op een compleet verregende dag toch nog even op stap:
Het is deze dag een complete regendag. Ik ga wat zitten lezen in de folder die ik heb meegenomen van het Renkumse beekdal. Het vermeld wat ik hiervoor al vermeld heb bij ons bezoek aan het beekdal. Dus hier hoef ik het niet meer te herhalen. Papierfabriek weg, vernatting en herstel van beekdal met 3 beken en verschraling.
’s Middags ga ik toch even op stap het duingebied en daarachter gelegen bos en heide gebied in terwijl het druilerig regent. Ik loop eerst door het stuifzand dat er nu met de regen geen zin in heeft om te stuiven en dan over brede bospaden loop ik er gewoon maar wat op los. Ik zal wel weer op de juiste plek aanbelanden. En dat blijkt inderdaad het geval. Het rondje brengt me door voornamelijk dennenbos. Mijn waterdichte jas (wat is waterdicht hij kan tegen een buitje deze softshel) raakt toch aan de binnenkant nat dus ik loop terug de niet stuivende duinen door, in plaats van stuiven plakt het zand nu aan mijn schoenen zo blijft het een last dat stuifduin en de regen natuurlijk. Hoewel hoort regen niet bij Nederland, het schijnt zelfs dat het aantal natte dagen vanaf 1900 gemiddeld genomen is toegenomen.
Maandag 04-10-2021: Dansen op het vals plat:
Vandaag een mountainbike tocht vanaf Apeldoorn. Voor een groot deel gaat het over brede paden en klinkerstroken op het vals plat. Slechts af en toe zijn wat smallere paadjes met wat klimmetjes. Het gaat goed met de benen ze willen. Toch gaat deze tocht minder voortvarend dan de andere. Iets over halverwege stoppen we even om te eten en te drinken. Dan gaan we de laatste 23 km in. Een goede klimdag met een afstand van 51,2 km, 2,5 uur gefietst, gem. snelheid van 20 km/h en een maximum snelheid van 39,5 km/h, een stijging van 423 meter en daling van 410 meter, maximale hoogte 90 meter. ’s Avonds is er bij het wildscherm niks te zien.
Dinsdag 05-10-2021: 2 Vijvers verbonden door een sterk slingerende beek die overkoepeld wordt door boogbruggetjes:
De Beekhuizense beek is vandaag ons doel en niet alleen ons doel, maar hij gaat ons begeleiden op onze tocht van monding tot bron, dus in omgekeerde richting. We beginnen bij het bezoekerscentrum waarna het meteen steil naar beneden gaat langs monumentaal grote bomen onder andere een linde en een esdoorn. Beide bomen kunnen rond de 400 tot 500 jaar oud worden , hoe oud ze beide zijn blijft raden. Dan over een heuvel in het bos gaat het verder naar beneden naar het eindpunt van de beek. Vanuit het bos waar we wilde zwijnen tegen komen die absoluut niet schuw zijn, ik sta er op 3 meter voor in de struiken en hij loopt heel rustig van mij vandaan, komen we langs een stenig laantje geflankeerd door gaspeldoorn.
Voor een deel staan ze nog in bloei met hun gele bloemetjes. Het is een vlinderbloemige wiens bladeren gereduceerd zijn tot grote doorns die men vroeger gebruikte om gewaden vast gepinned te houden als een soort van gesp. Het is in Nederland een rode lijst soort die voorkomt op droge heiden en zandgronden. Hij is niet erg vorstbestendig, maar kan zelfs in de winter in bloei staan. Hij wordt bestoven door bijen die bij aanraking het stuifmeel naar zich toegeschoten krijgen. De zaden die uit de peul vallen kunnen heel snel kiemen. De struik kan onder gunstige omstandigheden 2,5 meter hoog worden, dus hier zijn de omstandigheden inderdaad gunstig naast het stenige pad. Het laantje brengt ons langs bosweiden waar paarden lopen, witte paarden voor een mooie witte gevel van een boerderij. We lopen verder langs knopig helmkruid, brede wespenorchis (een orchidee van zandgronden) en glimmerinktzwam (heeft in het begin een oranje, wit bepoederde hoed die uiteindelijk in zwarte inkt eindigt). We zijn nu even de weg kwijt, maar 2 vrouwen wijzen ons de weg richting de vijver waar de beek in uitmond. Op de vijver zwemmen dodaarsen met jongen en meerkoeten, ook vliegen hier hoog piepend ijsvogels rond.
Een eik lijkt door een beuk horizontaal over het water te worden gebogen waarbij de takken het water raken. De tocht rond het meer brengt ons weer in het bos waar we uiteindelijk op het pad naast de beek stuiten. De beek meandert sterk door zijn diep in de bosbodem uitgesleten bedding, de bedding is op zandgrond van wit zand en is geflankeerd door beuken. Hij is over grote delen gestut met palen en planken die ervoor moeten zorgen dat door de bezoekers het pad dat naast de beek loopt niet te laten instorten de beek in. Dat heeft als nadeel dat het geheel niet echt meer natuurlijk oogt en ook de beek niet meer de kans krijgt om natuurlijk te zijn. Om de 20 tot 30 meter laten boogbruggetjes het pad van de ene oever van de beek naar de andere gaan. Die bruggetjes passen goed bij het meanderende gehalte van de beek.
Bijna boven bij de debiet vijver gekomen zien we een span ijsvogels met jongen die bedelen om vis en een grote gele kwikstaart. Dan gaat het weer het bos door om een heuvel heen en staan we ineens voor de bloeiende heide van de Posbank. We slaan rechtsaf en lopen via de zijkant van de Posbank weer naar de auto. Onderweg zien we nog de grote oranje bekerzwam op en naast het pad staan. Deze grazige, lemig, stenige bodem is er ideaal voor. Ze verschijnen in de herfst en zijn tot in de winter te zien.
Verder zien we hier een tuinschalebijter die een mest kever te pakken heeft. Links van ons de heide rechts het bos met een mooie doorkijk van een pad dat richting een bankje loopt met de zon er pal achter dat alles in een gloed zet.
Woensdag 06-10-2021: De speelse effecten van het Speulderbos:
Het Speulderbos waar we al vele keren doorheen zijn gelopen is een bos waar veel houtkap heeft plaatsgevonden, daarbij zijn de rechte bomen gekapt en de interessante kromme exemplaren blijven staan dit geeft fotografisch een heel speels effect, deste meer omdat het voor een groot deel allemaal beuken zijn. Het heeft geregend en de paden zijn nat. Mooie setting vormen de in de waterplassen gespiegelde bomen met de poelen omlijst door de eerste gevallen herfstbladeren.
We lopen een pad dat we eerder hebben gelopen en nu lijkt het me of het minder spectaculair is dan eerdere jaren net of er meer bomen gekapt zijn of zo wat natuurlijk niet zo is. De zon komt er in afwisseling tussendoor en maakt mooie lichtharpen en mooie patronen op de bladeren. Het is een vochtig bos waar veel paddenstoelen te zien zijn vooral veel tonderzwammen waar de beuken mee vol zitten. De Goudvlies bundelzwam siert een beuk het is een oranje/geel goudkleurige paddenstoel die in bundels op de boom zitten.
We komen nog langs een wildscherm maar daar is niks te zien. Evenals in de rest van het bos waar het dierenleven schijnt te zijn uitgestorven.
Donderdag 07-10-2021: De laatste tocht, smalle paadjes door een krentenboompjes bos en bredere slingerpaden door dennen- en loofbos:
We sluiten de vakantie af met een mountainbike tocht. Het gaat in eerste instantie via smalle paadjes door een krentenboompjes bos en dan via iets bredere slingerpaden door afwisselend dennen en loofbos. Af en toe gaat het keihard naar beneden over boomwortels, door kuilen en over opgehoogde heuveltjes. Het is een mooi afwisselend parcours. Halverwege zak ik wat in en beginnen de beenspieren op te spelen. Op de klinkerpaden is het vaak vals plat. En net nu zul je zien dat we verkeerd rijden en daarom een heel stuk moeten omrijden.
Toch is het maar 49,6 km, ik heb 2992 kal verbrand, de maximale snelheid was 41,9 km/h en gemiddeld 19 km/h. We hebben 453 meter geklommen en 457 meter afgedaald, de maximale hoogte was 107 meter.
