naturephotography.eu

De Edelherten bronst.

Edelherten fotograferen en dan het liefst ook nog de bronst in beeld krijgen was al langere tijd een wens van mij. Zoals het dan vaak in het leven gaat plan je een vakantie op de Veluwe in het najaar (eind september), want daar moeten ze onder andere ergens zijn en de bronst is dan in volle gang. En dan in het voorjaar op vakantie naar Oostenrijk. En dat edelherten ook in Oostenrijk wel te zien zijn kwamen we toen achter. Vlakbij het gehuurde huisje liepen ze ‘s avonds rond. Bronstig waren ze niet maar hun gewei hadden ze al wel weer al zat de zachte basthuid er nog omheen en bang waren ze niet ze hadden ons duidelijk genoeg wel in de gaten maar gingen in alle rust verder met grazen. Verdorie heb je net na lange tijd eindelijk het besluit genomen om er op de Veluwe van te gaan genieten en nu staan ze een paar maanden eerder al ongepland voor je neus. Maar goed dat is dan dubbele pret dus verdorie wat een mazzel. Op 2 avonden krijgen we ze te zien het is net niet te donker om ze te fotograferen al moet dan de iso waarde wel op 800 staan.

Maar goed dit gaat over de edelherten bronst en eerlijk is eerlijk dat blijkt toch wel spannender dan dit tafereel alhoewel we ze zo dichtbij op de Veluwe niet te zien krijgen. Het eerste dat we qua wild krijgen te zien is ver op de heide op een heuvel een wild zwijn, die had ik in het wild ook nog niet gezien, wel van heel dichtbij in het dierpark bij Lelystad maar dat is natuurlijk niet hetzelfde dat telt niet. Dan als we wat beter kijken op dezelfde heuvel nog een wild zwijn. Maar nog steeds zover verwijderd dat ze op de foto niets anders dan een ver verwijderd silhouet voorstellen. Met de kijker is het nog niet veel beter.

Ja dan kan je wachten tot je een ons weegt omdat je edelherten in de verte zou kunnen zien, maar verwend waren we al in Oostenrijk en voor ver verwijderde stipjes gingen we het ook niet doen dus terug in de auto en richting een kijkmuur. Het staat hier bomvol met mensen de kijkgaten zijn allemaal bezet dus er moet iets te zien zijn. Omdat de kijkgaten bezet zijn probeer ik om de houten kijkmuur heen te kijken vanaf de zijkant. Ik zie meteen een vrouwtje met een jong in de achtergrond. Het vrouwtje kijkt me als het ware recht aan zo lijkt het op de foto en het jong wordt door haar geflankeerd alleen de poten hals en grazende kop zijn te zien. De ware toedracht dat ze recht naar de camera lijkt te kijken zijn de opgewonden stemmen van de mensen die ze blijkbaar hoort.

Nu is het wachten tot er een kijkgat vrij komt. Eerst krijg ik mijn kans bij een hoog kijkgat, eigenlijk te hoog maar ik kijk regelrecht naar een kapitaal hert met groot gewei dat ook naar de kijkmuur kijkt, het blijkt het plaatshert te zijn, hij draait zich om en begint te burlen.

Dan krijg ik mijn kans bij een laag kijkgat waarvoor ik moet hurken. Ik zie het kapitaal hert naar links weg lopen tot hij uit het zicht is het bos in lopend. Ik wacht tot hij weer tevoorschijn zal komen en net als ik denk dat hij niet meer terug gaat komen zie ik een vrouwtje komen aanlopen in een drafje en dan komt het kapitaal hert er in een drafje achteraan. Hij zag dus een vrouwtje buiten de groep die hij nu naar de rest van de groep dirigeert. Zodra ze op het strijdtoneel is vind hij het goed en gaat zijn eigen weg weer en loopt verder.

Omdat hij verder even niet veel interessants doet concentreer ik me op een kalf met witte stippen dus een jong van dit jaar met een groepje vrouwtjes op de achtergrond.

Dan switch ik weer naar het eerste vrouwtje terug die nu samen met het kalf staat te grazen, dit kalf heeft de witte stippen al niet meer.

Dan als ik terug ga naar rechts waar het andere kalf met de stippen liep zie ik nu zo wil het geluk een groepje wilde zwijnen met jongen, met hun snuit woelen ze de grond om op de plek waar de edelherten zonet nog stonden. Later op de foto blijken het er een stuk of 15 te zijn 8 volwassenen en 5 al wat oudere jongen.

We vertrekken omdat de edelherten ook langzaamaan vertrekken. Terug naar de eerste plek uitkijkend over de heide zien we alleen de wilde zwijnen nog op de heuvel staan. Dus het besluit om verder te gaan was de goede. Het was de eerste dag/avond van ons bezoek en meteen was het raak. Het hele gebeuren speelde zich af van 18:45 tot 19:30, 3 kwartier spektakel maar het echte spektakel moet nog komen. De volgende dag om 15:00 zijn we weer present. Hetzelfde kapitaalhert loopt weer rond zijn harem bewakend die nu groter is dan de vorige keer. Nee het spektakel blijft uit.

Dat komt pas drie dagen later. We zijn om 18:26 aanwezig net als het kapitaal hert en een nog grotere groep vrouwtjes en jongen. Ze hebben besloten dat het geluid van de mensen achter de kijkmuur niet meer zo belangrijk is als bij de eerste 2 keer toen ze constant in die richting keken. Nu gaan ze gewoon hun gang en zijn ze ook een stuk dichterbij. Een jong drinkt bij zijn moeder, het mannetje loopt door het beeld en als ik hem volg begint hij ineens in een drafje naar rechts te lopen het bos in achter, naar ik later vermoed, een rivaal aan.

De zon heeft het strijdtoneel inmiddels ook gevonden en legt een keiharde scheiding tussen licht en schaduw pardoes over de harem heen het voorste hert staat in de schaduw de rest in de zon en allemaal liggen en staan ze op 1 lijn, alsof het voor een scene in een natuurfilm zo gearangeerd was.

Dan verschijnt het plaatshert weer, hij staat te grazen dus switch ik terug naar de grote groep en zie ineens in de achtergrond 2 jonge bokken staan en nog verder in de achtergrond een kapitaal hert met een schijnbaar nog groter gewei dan het plaatshert. Hij staat het toneel in ogenschouw te nemen.

Plotseling beginnen de beide jonge bokken aan een schijngevecht, de ene heeft een enkel gewei de andere heeft al 3 takken. Ze staken het gevecht het andere kapitaal hert in de achtergrond kijkt toe.

Ik switch terug naar het plaatshert en kies in een opwelling voor de film stand van het toestel. De beste zet die ik ooit had kunnen doen. Het plaatshert houdt op met grazen en loopt doelbewust op een punt toe en begint te burlen. Al burlend loopt hij verder en gaat verder in een klein drafje dat steeds meer vaart begint te krijgen, dan loopt hij voorbij het andere kapitaalhert dat nog steeds in de achtergrond recht naar het strijdtoneel staat te kijken hij blijft strak voor zich uit kijken en negeert het plaatshert dat verder naar links loopt en de draf al burlend even inhoud. Dan zie ik hem recht op een groepje van 3 jonge bokken toelopen, 2 takkelingen en de andere met de 3 takken. Eerst hebben ze hem niet in de gaten dan maakt een takkeling zich los van het groepje en sprint het plaatshert op het toneel in alle 3 vluchten weg. Je zou nu denken dat hij achter de oudere bok met de 3 takken aan zou gaan, maar een van de takkelingen is de klos hij vlucht naar links het bos in, in gestrekte draf gaat het plaatshert er achteraan tussen de bomen door manoeuvrerend. Als de takkeling uit zicht is geeft het plaatshert het op en blijft al burlend staan. Ik switch terug naar het strijdtoneel en zie de takkeling en het oudere hert weer schijngevechten houden. Het andere kapitaalhert staat nog steeds op de achtergrond te staren, maar verliest dan ineens terwijl de andere 2 doorvechten zijn interesse en begint te grazen. Het hele strijdtoneel werd de hele tijd opgesierd door de op de voorgrond liggende vrouwtjes die ongeïnteresseerd liggen te herkauwen en de andere kant uit kijken. Beter had ik de edelherten bronst niet kunnen vastleggen. Nou ja het was misschien nog mooier geweest als de beide kapitaalherten aan een echt gevecht waren begonnen, ja een fotograaf en ook een filmer is nooit tevreden hij hoopt altijd en gaat dus ook altijd weer op zoek naar een beter shot. En zo houdt het fotograferen en filmen nooit op want zou ik volgend jaar…………………., die beide kapitaalherten als……………, maar vooruit eerst maar heel tevreden zijn met wat ik nu heb. En wat zeur ik nou ik heb ook de wilde zwijnen op de foto en op de film al wroetend in de grond en……………..2 dagen eerder liepen ze op 50 meter voor ons over een bospad. Het leid zwijn bleef even staan, dat heb ik op de foto en hoe de groep daarna het bospad oversteekt staat op film, volwassen zwijnen, kleintjes in streepjespak en half volwassenen ze passeren allemaal 1 voor 1 het pad in een sprintje. En, het staat niet op de foto, maar later op een avond passeert ons op 150 meter pardoes een wolf op een bospad, hij stopt midden op het pad kijkt ons aan en draaft verder. Nog opgewonden van deze ontmoeting slaan we verderop rechtsaf en verdomd als het niet waar is daar loopt hij weer voor ons het pad over op ongeveer dezelfde afstand. Het zou je bijna de edelherten bronst doen vergeten, bijna………….. En bijna was ik nog vergeten te melden dat we ook bladpootrandwants, boomleeuwerik, eiken processierups, rode eekhoorn en de rups van de veelvraat hebben gefotografeerd. Ook waren de beuken in het Speulderbos heel erg fotogeniek met hun gebogen vormen hebben we biefstuk zwam, grove den, velden met koolzaad, parasolzwam, porceleinzwam, reuzenzwam, sombere honingzwam, het sparreveertje en de tonderzwam gefotografeerd. Nee Jaap je mag als fotograaf niet meer zeuren over gemiste gevechten tussen kapitaalherten als je dat allemaal voor de lens hebt gekregen. Maar hopen mag ik toch ? Ondanks alles wat ik gefotografeerd heb gaat het toestel toch altijd weer mee want…………… Kapitaal herten die vechten…………. of dat ijsvogeltje had ik dat nou al naar tevredenheid? Misschien zijn (natuur)fotografen wel de meest ontevreden mensen ter wereld over hun prestaties want ze zijn altijd heel kritisch op hun eigen en ander werk en denken altijd dat het nog beter kan. Gelukkig ergeren de dieren en planten die voor de lens komen zich er niet aan.

Posted in Geen categorie | No Comments »