Apparatuur - Naturephotography.eu fotografie van en informatie over de natuur.

Apparatuur:

Olympus C2100 UZ:

Het overgrote deel van mijn foto's zijn met een digitale camera genomen. Ik heb ongeveer 2,5 jaar gefotografeerd met de Olympus C2100 UZ (gekocht in 2001) met een standaard 10 x zoomlens van 38 - 380 mm aangevuld met een 1,7 x tele voorzetlens die het brandpunt verlengde naar 646 mm, een macro voorzetlens die bijna 1 op 1 fotografie mogelijk maakte en een groothoek voorzetlens met een factor 0,7 die resulteerde in een groothoek van 26,6 mm. Door de extreem goede optische beeldstabilisator van dit fototoestel was het mogelijk om in bijna alle situaties inclusief zware schemering met volledige zoom en opgezette voorzetlenzen uit de hand te fotograferen, hetgeen ik ook uitsluitend deed, dit toestel is vele jaren later (2016) nog steeds in gebruik bij een neef van mij, dit geeft wel aan dat deze toestellen lang mee gaan.

Panasonic FZ 20:

Hoewel ik zeer tevreden was met het vorige toestel ben ik overgestapt op de Panasonic Lumix DMC-FZ20 een camera met een hogere resolutie van 5 megapixels (ten opzichte van 2,1 van de Olympus) snellere sluiter- en reactietijden en een lichtsterkere lens (F 2.8 over het hele bereik van 36 - 432 mm). Totale zoom komt met dit toetstel met dezelfde voorzetlenzen als hierboven op 734,4 mm en macro 1 op 1, de groothoeklens is niet meer te gebruiken. Ook met dit toestel fotografeer ik uitsluitend uit de hand, hoewel de optische beeldstabilisatie van dit toestel iets minder goed functioneert dan dat van de Olympus. Verder gebruik ik geen filters omdat deze bij digitale fotografie een minder goed effect opleveren en veel licht wegvangen. Bovendien kun je deze effecten achteraf op de computer alsnog via de digitale doka aanpassen (tot op zekere hoogte).

Panasonic FZ 30:

Hierna ben ik overgestapt op de opvolger van de Panasonic FZ-20 de FZ-30 een toestel met 8 megapixels. Dit toestel heeft precies wat de FZ-20 miste. De juiste ergonomie met de ontspan knop op de juiste plaats, een zoomring op de lens waardoor de lens in maximale zoom kan blijven staan zelfs als het toestel uit is. Een AEL knop die lichtmeting los van het scherpstellen mogelijk maakt. En een opstarttijd waar je u tegen zegt, meteen nadat je het toestel aanzet knip je ook de eerste foto. De lens is iets minder lichtsterk (2.8 tot 3.7 in tele ten opzicht van 2.8) en heeft iets minder zoom (420 ten opzichte van 432), maar daar staat tegenover dat de steady shot beter is, de lens scherper, je 1 stop meer kunt diafragmeren (F11 ten opzicht van F8, handig voor macro shots) en dat je bij lagere resoluties van 5 en 3 megapixels een extra extended zoom van respectievelijk 525 mm en 665 mm hebt. Samen met een 2.2 x tele voorzetlens komt mijn maximale zoombereik nu op 1463 mm of 41.8 x. Enige nadeel van dit toestel is de neiging tot ruisvorming vooral bij hogere iso waarden. Verder is hij bijna gelijk aan een spiegelreflex. Ik heb gemerkt dat de steadyshot niet meer toereikend is voor deze zoomwaarden dus gebruik ik een beanbag en een 1 poots statief. Jammer genoeg heeft deze camera het (na een val) begeven en moest ik een tijd zonder en op zoek naar een andere.

Sony DSC-H1:

Die zoektocht was veel moeilijker dan ik dacht, de opvolger de FZ50 had afhankelijk van de instelling of te veel ruis of te veel ruisonderdrukking. Één ding was zeker het moest toch weer een ultrazoom worden. Getwijfeld uiteindelijk tussen een FZ18 of de nog beschikbare Sony dsc-h2 of h5. De FZ18 heeft enorm veel zoom, maar zachte ruisige foto's, de h2 en vooral h5 hebben veel purple fringing maar wel kwalitatief goede, schone en scherpe foto's. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een tweedehands Sony DSC-H1 die maar weinig gebruikt was. Qua zoom doet hij weinig onder voor de FZ30 en qua ruis en scherpte is hij toch een klasse beter en qua techniek nog niet eens zoveel achterlopend. Alle lenzen die ik hiervoor met de FZ30 gebruikte kan ik ook nu weer gebruiken en met de zelfde lichtsterkte als de FZ30. Het is wel even wennen want het is geen dslr formaat meer, de eerste foto's waren iets teleurstellend maar dat heeft zich gestaag verbeterd.

Panasonic FZ 30:

Qua scherpte en het weinige ruis bij 64 iso is de Sony DSC-H1 beter dan de Panasonic FZ 30, maar qua handling ligt de Panasonic voor mij voorop, hij is een stuk groter en zwaarder en ligt daardoor beter in de hand en de lens heeft handbediening net als bij een spiegelreflex, waar hij qua handling en opties ontzettend dicht bij in de buurt komt, dus daarom toch maar weer gekozen voor dit toestel, de Sony voelde wat onwennig en klein aan. Een grote bonus met dit toestel is ook het in en uitklapbaar schermpje achterop. Dit keer weer een tweedehands toestel omdat het toestel nieuw niet meer te krijgen is. Het bevalt qua handling en opties meteen weer goed. Om bewogen foto's met de enorme zoom van maximaal 1463 mm te voorkomen ben ik sinds de vorige FZ 30 al overgestapt op het fotograferen in serie, zoals zoveel andere natuurfotografen ook al doen. Bij de 5 opnamen per seconde zit bijna altijd gegarandeerd 1 die scherp is, de ervaring die ik zelf heb is dat een statief bij natuurfotografie lastig is, het geeft je niet de vrijheid en snelheid van beweging die soms nodig is en het is natuurlijk veel minder gesjouw, de enige ondersteuning die ik gebruik is een beanbag en dan voornamelijk in de auto. Ook gebruik ik geen paraattas of iets dergelijks, ik heb het toestel altijd schietklaar in mijn rechterhand, dan is het een kwestie van het rechter oog voor de zoeker brengen (sommige mensen gebruiken het linker oog, maar voor mij werkt het rechter oog het best), 1 keer de ontspan knop indrukken en ik ben bij volledige zoom (1463 mm) klaar voor 5 shots per seconde. Veelvuldig gebruik heeft er toe geleid dat een aantal rubber handgrepen los gaat zitten en niet meer goed vast te krijgen zijn, dus besloot ik tot een zoektocht op marktplaats en vond ditmaal:

............De FZ50:

Opvolger van de FZ30, met 2 megapixels meer (10 megapixels) een handige funktie knop voor het snel kiezen van instellingen, betere zoomringen, een betere zoeker, hogere standaard iso waarde (100 i.p.v. 80) en ook iets meer zoom, nu een totale zoom van 1634 mm. Op het gebied van snelheid ga ik er iets op achteruit met 3 opnamen in serie per seconde i.p.v. 5. Dit toestel heeft i.v.m. de hogere iso waarde ook iets meer neiging naar ruis. Maar na een foto vakantie in Bretange ben ik heel tevreden terug gekomen, kwaliteit is goed en handling is uitstekend.

Ik ben een enorme fan van multizooms omdat ze zo veelzijdig zijn en je op een tele lens, macro lens en eventueel groothoeklens, die overigens allemaal in de zak van mijn broek passen, verder niks hoeft mee te sjouwen en qua foto kwaliteit komt mijn FZ 50 aardig in de buurt van de Canon 40 D spiegelreflex (ook met de 8 mp resolutie) van mijn broer al heb ik qua iso instellingen de beperking van 100 iso omdat er anders teveel ruis optreed, maar dat heeft me tot nu toe nog niet echt heel erg gehinderd, natuurlijk je mist bepaalde shots die bij een hogere iso wel mogelijk geweest waren, maar ala je kunt ne eenmaal (nog) niet alles hebben en er staat tegenover dat de lenzen enorm lichtsterk zijn over het hele bereik (2.8 tot 3.7) en de voorzetlenzen die ik gebruik nemen ook geen extra licht weg.

FZ300:

Inmiddels heb ik de FZ50 zoveel gebruikt dat de handgrepen los laten dus tijd voor een nieuw toestel. Heb heel wat reviews gelezen en voorbeeld foto's bekeken wat opvalt is dat de groothoek nu rond de 24 mm uit komt. Hierdoor ontstaat tonvorming bij landschap foto's waarbij het midden scherp is en de randen onscherp dus dat is de beperking van multizooms waar ik nu tegen aan loop. Er is 1 toestel de FZ300 die hier een oplossing voor heeft en ervoor compenseert. Dus die heb ik aangeschaft en ik ben blijverrast over de kwaliteit van de foto's en de snelheid van scherpstellen en aantal opnamen per seconde. Het is een lichtsterke lens met over het hele bereik van 600 mm F2.8 (als je hem op 3 megapixels instelt ga je tot 1200 mm), hij maakt 15 beelden per seconde en kan filmen op een resolutie van 4K. De beeldstabilisatie is overweldigend zelf bij maximale digitale zoom van 3000 mm houd ik hem perfect stil. Al met al een waardige opvolger van de FZ50 die ook nog eens veel scherpere en gedetaileerdere opnamen maakt. Bij dit toestel hoef ik ook geen voorzetlenzen meer te gebruiken op een macro lens na. Bij 1200 mm kan ik trouwens ook vanaf 1 meter macro schieten, maar de macro lens heeft net dat kleine beetje extra.

Diascanner Mikrotek:

Een aantal foto's van van mij zijn van dia gedigitaliseerd met de Mikrotek ScanMaker 35t Plus en analoog gefotografeerd met de Canon A1 een model uit 1980 in combinatie met een Cosina 28 - 210 mm zoom lens met macrostand tot 1 op 4. Ik heb nooit een statief gebruikt en af en toe indien mogelijk (als het licht het toelaat) een circulair pola-filter. Dia film: Fuji Sensia 100/200/400 asa en af en toe Fuji Provia 100 asa. In totaal zijn dit er 3.263 die ik gemaakt heb in een tijdsbestek van zo'n 21 jaar, in de 15 jaar die ik nu digitaal fotografeer heb ik er zo'n 130.000 overgehouden, dat is 40 keer zoveel en in minder tijd, dit laat duidelijk 1 van de grootste veranderingen in de fotografie zien, je hoeft niet meer op een foto meer of minder te kijken, hoe groot dit voordeel ook lijkt het heeft het nadeel dat je minder kritisch gaat fotograferen omdat het toch niet uit maakt.

Digitale doka:

Als digitale doka gebruikte ik lange tijd Ulead Photoimpact XL (vergelijkbaar met Adobe Photoshop alleen vele malen goedkoper, even goed en met dezelfde functionaliteit). Ik pas in principe alleen het contrast, de belichting en de scherpte aan, croppen probeer ik zoveel mogelijk te vermijden, de juiste uitsnede moet met het toestel genomen worden. Het laatste maakt het je moeilijker met het stilhouden. De laatste jaren zijn hier twee programma's bij gekomen namelijk Rawtherapee en AutoHDR, maar toch als ik daarna weer terug grijp op ulead blijkt dit toch de betere. Anno 2016 bewerk ik de foto's nu voornamelijk met Photoshop Elements 11.

Google lens:

Sinds kort is de app Google lens geïntroduceerd. Een ontzettend handige app voor de natuurfotograaf die ook voor de soorten gaat. Je herkent het vast je fotografeerd er op los met alles wat los en vast zit. Vooral bij insecten en planten wil het dan nog wel eens voorkomen dat je de soort die op de foto staat niet kent. Dus dat wordt thuis uitzoeken achter de computer met internet en boeken erbij.
Vooropgesteld dat je mobiele telefoon 8 mp foto's ondersteund en een android besturingssysteem 6 of hoger bevat kun je dan de app Google lens installeren. Die kun je dan meteen in het veld gebruiken om te kijken welke soort het is. Opstarten, dan op de plant of het insect richten en dan aangeven waar de app op moet richten en dan de zoekknop aantikken. Een heel grote kans dat de app de juiste soort vindt. Soms komt hij terug met 3 soorten, maar de juiste soort zit er eigenlijk altijd bij. Je kunt dan ook als je wil nog informatie nakijken op het internet via de link die bij de soort zit. Heb je thuis al heel veel foto's van soorten die je nog niet op naam hebt. Niet getreurd vanaf het computer scherm werkt het ook uitstekend. Richten, tappen en je weet welke soort het is. Leuk voor de winteravonden en weekenden waarin je er niet op uit kunt/wilt trekken om te fotograferen. Op het scherm werkt het ook met vogels die je in het veld natuurlijk niet op die manier met de telefoon kunt identificeren omdat die te ver weg zijn.

Obsidentify:

Waarneming.nl is het meest gebruikte platvorm voor het doorgeven van je waarnemingen in het veld. Sinds kort heeft het platvorm een app genaamd Obsidentify waarmee je hetzelfde kunt als google lens, namelijk het identificeren van onbekende soorten planten en dieren. Je kunt het downloaden bij google play en als het geïnstalleerd is moet je het eenmalig registreren met je waarneming.nl account. Na het opstarten verschijnt het eerste scherm hier kun je kiezen tussen het nemen van een foto op dat moment of het kiezen van een foto die je eerder genomen hebt. Hier zit ook meteen het verschil met google lens die vraagt je niet om een foto te nemen maar daarmee kun je live soorten herkennen zonder foto. Is de foto genomen dan gaat de app deze verwerken daarna kun je de foto nog aanpassen en anders tik je op Obsidentify. Je krijgt dan in het volgende scherm te zien of de identificatie zeker is of onzeker. Ook krijg je in het groen achter de soort te zien hoe groot de kans is dat het die soort is. Soms als de identificatie zeker is krijg je maar 1 soort te zien, is de identificatie onzeker dan krijg je meerdere soorten te zien waaruit je kan kiezen. Het linkje Over deze soort geeft je meer informatie over de soort zodat je beter kunt beslissen. Je gaat dan naar de site van waarneming.nl.

Beide apps zijn een goede aanvulling op elkaar als de ene het niet weet dan weet de andere het wel.